Architektura Paryża to zasługa Barona Haussmann’a

Przyjeżdżając do stolicy Francji od razu widać bardzo charakterystyczną architekturę tego miasta. Kamienice choć nie są identyczne mają bardzo podobne fasady. Ta homogeniczność zabudowy stolicy kraju wynika z rewolucji urbanistycznej jaką w połowie XIX wieku została zafundowana temu miastu. Stolica Francji ma wyjątkową jednolitą architekturę, którą zawdzięcza baronowi Haussmannowi.

Paryż przed wielką przebudową Haussmann’a

Aby zrozumieć to jak wygląda Paryż dziś wygląda, trzeba zrozumieć jak wyglądała stolica Francji przed przebudową. W pierwszej połowie XIX wieku w Paryżu dominowała gęsta średniowieczna zabudowa. Małe wąskie uliczki i niskie budynki niczym nie przypominały dzisiejszych przestronnych arterii. Bardzo łatwo tworzyły się na nich korki, miastu brakowało jasnego planu zagospodarowania przestrzennego, który ułatwił by życie jego mieszkańców. Wielkim problemem był brak dostępu do światła dziennego.

Paryż już wtedy był olbrzymią metropolią, którą w 1861 roku zamieszkiwało 1 696 141 osób (obecnie 2 190 3276 mieszkańców). Miasto było na krawędzi kolejnego kryzysu humanitarnego (na początku lat 30 XIX wieku w Paryżu szalała cholera). Stolica Francji była przepełniona, bez kanalizacji, z przepełnionymi cmentarzami. W związku z problemami z cmentarzami w tym czasie zlikwidowano część cmentarzy, a konsekwencji powstały paryskie katakumby.

Aby ratować sytuacje w mieście w 1852 Napoleon III mianował Barona Georges Eugène Haussmann’a zarządcą wielkiej przebudowy miasta.

Wielka przebudowa Paryża

Baron Haussmann otrzymał stanowisko urbanisty będącego na czele wielkiej akcji przebudowy miasta. Zarządzał on zespołem architektów, którzy stworzyli znany dziś układ architektoniczny Paryża oraz wzór paryskiej kamienicy. Przebudowa rozpoczęła się w 1853 roku i choć oficjalnie trwała do 1870 roku to trwała jeszcze po czasach Haussmanna i budynki w podobnym stylu powstawały do I wojny światowej. Do dziś wiele budynków powstających w mieście powstaje zgodnie z niektórymi zasadami narzuconymi w tej epoce (np. 6 pięter).

Masowe wysiedlenia

Aby zrealizować plan trzeba było doprowadzić do masowego wysiedlienia części ludności. Wyburzono wiele budynków i powstał nowy układ urbanistyczny. Podobno baron Haussmann miał obsesję na punkcie osi tzw. culte de l’axe i aby osiągnąć zaplanowany efekt architektoniczny nie wahał się wyburzać również budynków, które pozornie nie przeszkadzały w przebudowie stolicy Francji.

Nowa architektura Paryża i nowy układ miasta

Wytyczono główne ulice miasta: trasa Północ-Południe: Bulwar Sebastopol – Bulwar Saint-Michel oraz trasa Wschód-Zachód: poszerzona ulica Saint-Antoine-Rue de Rivoli. W ciągu osiemnastu lat kiedy zarządzą przebudową powstały np. Place Nation, Dworzec Wschodni oraz Pola Elizejskie.

Paryż powiększono i na nowo wytyczono dzielnice. W mieście wydzielono ogólnodostępne strefy zielone aby poprawić jakość powietrza. W ten sposób powstało przeszło 80 małych i większych parków np. ikoniczne park Montsouris oraz des Buttes-Chaumont. Wyznaczono lasy Vincennes i Boulogne . Dużą innowacją stało się również wybudowanie wodociągów i kanalizacji, które poprawiły jakość higieny w mieście. Skrzyżowania uzyskały swój charakterystyczny dla Paryża układ gwiazd. Nowy układ ulic miał usprawnić komunikacje miejską, rozładować korki oraz zapobiec kolejnym powstaniom. Szerokie bulwary miały znaczenie strategiczne. Na ulicach o szerokości 20-30m trudno stworzyć barykady, tak jak miało to miejsce jeszcze przed przebudową podczas komuny paryskiej, a w razie kryzysu wojsko łatwo morze zapanować nad ludnością.

Jak rozpoznać Haussmannski budynek

Ma 6 pięter
Wysoki parter gdzie znajdują się sklepy oraz niskie pierwsze piętro, tzw. anterseola. Tam sklepy miały swoje magazyny
Drugie piętro z balonami. Najwyższy strop. Wtedy były to najdroższe i najcenniejsze mieszkania. Sytuacja ta zmieniła się dopiero po upowszechnieniu się wind
Trzecie i czwarte piętro klasyczne, brak balkonu,
Piąte piętro z niewielkim balkonem, który znajduje się tutaj aby nadać fasadzie równowagi. I estetyki.

Od tych zasad istnieją odstępstwa w zależności od ich lokalizacji i prestiżu nieruchomości.