Malownicze pejzaże, zapierające dech w piersiach zamki oraz wyśmienite wino – to wszystko znajdziemy w Dolinie Loary. W tym oddalonym zaledwie dwie godziny jazdy samochodem od Paryża regionie znajduje się przeszło 300 średniowiecznych i renesansowych zamków. Bez wątpienia jest to świetne miejsce na jednodniową lub weekendową wycieczkę.
My do Château de Chenonceau pojechaliśmy wracając z ślubu znajomych, który odbył się w regionie. Zamek jest oddalony od Paryża o niecałe 250 kilometrów. Bliższe zamki i winnice znajdują się jednak już półtorej godziny od stolicy Francji.
Krótka historia zamku:
Początki Château de Chenonceaux sięgają XII/XIII wieku. Z tych czasów została jedynie wieża Tour de Marques, która znajduje się przed nim. Z powodu zainteresowania nim przez wieki wielu znamienitych kobiet nazywany jest Zamkiem Dam (Château des Dames).
Za obecny kształt zamku odpowiada szambelan króla Franciszka I Walezjusza, Thomas’a Bohier’a, a właściwie jego żona, która nadzorowała jego budowę. Katherine Briçonnet, przyczyniła się do wykreowania go, jako popularnego miejsca spotkań już w XVI wieku. Regularnie organizowała w nim słynne przyjęcia dla arystokracji, na których dwukrotnie gościł nawet ówczesny król Francji.
W XV wieku zamek przeszedł w ręce faworyty króla Henryka II Diany Pontiers, która otrzymała go w prezencie od swojego kochanka. Po śmierci króla, spotkała ją jednak zemsta ze strony królowej Katarzyny Medycejskiej, która odebrała go swojej głównej konkurentce.
Katarzyna Medycejska po przejęciu zamku rozpoczęła prace obejmujące min. dobudowanie imponującej dwu piętrowej galerii na moście oraz rozbudowę ogrodów. W ten sposób chciała przyćmić wkład poprzedniej właścicielki zamku w jego rozkwit oraz pokazać swoją wyższość nad nią.
W spadku po Katarzynie Medycejskiej zamek odziedziczyła Ludwika Lotaryńska żona Henryka III (syn Katarzyny Medycejskiej i Henryka II). Po jego śmierci w 1589 zamieszkała w Château de Chenonceaux i prowadziła ascetyczny tryb życia. Stroniła od przepychu, a dni spędzała na modlitwie. W tych latach zamek utracił na świetności i przestał być popularnym miejscem spotkań.
Drugie życie zamku.
Swój blask zamek ponownie odzyskał sto lat później za sprawą nowego właściciela Claude’a Dupin’a. Jego żona Luise ponownie tchnęła w niego życie oraz usunęła z jego nazwy literę X, która symbolizowała posiadłości królewskie.
Zamek przetrwał rewolucję francuską, ponieważ jest mostem na rzece Cher. Jako jedyna w okolicy droga łącząca dwa brzegi rzeki uniknął strasznego losu. Posiadłość ponownie zmieniła właścicieli w 1863 roku, i przeszła małą rewolucję. Nowa właścicielka Marguerite Pelouze usunęła w pałacu wiele zmian wprowadzonych za czasów Katarzyny Medycejskiej. Z powodu długów rodziny zamek w 1888 roku został przejęty przez Bank.
XX wiek
W 1913 roku zamek został zakupiony przez właściciela fabryki czekolady Henri’ego Menier’a i w rękach jego rodziny zamek pozostaje do dziś. Podczas pierwszej wojny światowej urządzono w nim szpital polowy. Podczas drugiej wojny światowej zamek znalazł się na granicy strefy okupowanej przez Niemców oraz Państwa Vichy stając się dla wielu drogą ucieczki.
Na terenie posiadłości znajdują się ogromne ogrody, kawiarnia, tereny piknikowe (otwarty i kryty), zamek, labirynt, restauracja, herbaciarnia, naleśnikarnia, ferma z XVI wieku, ogród warzyw i kwiatów oraz park z osłami.
Przy wejściu do posiadłości znajdują się szczegółowe książeczki informacyjne, z których zwiedzający mogą poznać historię posiadłości. Informacje są dostępne również w języku polskim.
UWAGA PSY: psy są mile widziane na terenie posiadłości! w ogrodach muszą znajdować się na smyczy, a małe psy mogą towarzyszyć właścicielom podczas zwiedzania zamku jeśli będą znajdować się w torbie lub na rękach.
Szczegółowe informacje dotyczące dojazdu, godzin dojazdu oraz biletów znajdziecie na stronie internetowej zamku.